Ο Άρης Κούβερης είναι ένας τριανταπεντάχρονος της "διπλανής πόρτας" παντρεμένος με τη Νάνσυ το αντικείμενο του πόθου του. Όταν μια Παρασκευή παίρνει άδεια από την φαρμακαποθήκη που εργάζεται με την προοπτική να περάσει ξεκούραστα το Σάββατο ημέρα των γενεθλίων του, το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον της ψυχικής και σωματικής ηρεμίας και ακεραιότητας. "Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία" είναι η καταγραφή των συγκεκριμένων 72 ωρών από τη ζωή του. Ο φιλότιμος Άρης προσπαθεί να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί σε όλους όσους προστρέχουν σε αυτόν ακόμη και σε αυτούς που φανερά τον εκμεταλλεύονται και μπλέκει σε περιπέτειες με τραγελαφική πολλές φορές κατάληξη. Στο τέλος κάθε μιας από αυτές τις μέρες ο στόχος του που είναι να κάνει έρωτα με τη Νάνσυ μένει ανεκπλήρωτος. Τα πράγματα χειροτερεύουν με το θάνατο του αγαπημένου του θείου το βράδυ της γιορτής του. Προσπαθώντας με τον εξάδελφό του να ικανοποιήσουν κατά γράμμα την επιθυμία του εκλιπόντος για τελετή σε συγκεκριμένο γραφείο πέφτουν πάνω στον Λεωνίδα που είναι λίγο από όλα κοράκι, μαφιόζος αλλά και νταβατζής. Γλιτώνουν το αυτόφωρο χάρη στην αφέλεια και τις γνωριμίες τους. Το τελετουργικό της ταφής στην ορεινή γενέτειρα του θείου καταλήγει σε φιάσκο και ο Άρης με ένα καρούμπαλο και σπασμένα τα γυαλιά του θεωρείται υπεύθυνος. Τελικά χάρις σε μια καραμπόλα γεγονότων και συμπτώσεων η Νάνσυ τον ανταμείβει με το ποθητό "ζαχαρωτό" του και θα ζούσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα αν δεν ξυπνούσε σε ένα πλημμυρισμένο σπίτι, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία....

Το μυθιστόρημα βραβεύτηκε με έπαινο το 2014 από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.